Home

Deklinacja

Deklinacja (z łac. declinatio, odchylenie) w językoznawstwie odnosi się do systematycznej odmiany wyrazów w zależności od kategorii gramatycznych takich jak przypadek i liczba, a także często rodzaj. W językach fleksyjnych, w tym w polskim, deklinacja dotyczy głównie rzeczowników, przymiotników, zaimków i liczebników; ich formy zmieniają się w zależności od funkcji w zdaniu oraz liczby.

W polszczyźnie wyróżnia się siedem przypadków: mianownik, dopełniacz, celownik, biernik, narzędnik, miejscownik i wołacz. Odmiana obejmuje

W praktyce istnieje wiele klas deklinacyjnych (różne wzory odmiany), które określają zestaw końcówek dla poszczególnych grup

formy
w
liczbie
pojedynczej
i
mnogiej,
a
także
różni
się
w
zależności
od
rodzaju
gramatycznego
(męski,
żeński,
nijaki).
Zmiana
końcówek
w
zależności
od
funkcji
syntaktycznej,
na
przykład
w
odpowiedzi
na
pytania
kto/co,
kto
kogo,
komu,
kogo,
kim,
czym,
gdzie,
jest
charakterystycznym
celem
deklinacji.
Przymiotniki
i
zaimki
również
odmieniają
się
zgodnie
z
rodzajem
i
przypadkiem
rzeczownika,
którego
dotyczą.
wyrazów.
W
innych
językach
deklinacja
może
przyjmować
różne
formy
i
klasy,
ale
ogólna
idea
pozostaje:
zestaw
morfologicznych
zmian,
które
wyrazy
przechodzą,
aby
wyrazić
różne
funkcje
gramatyczne
w
zdaniu.
Deklinacja
jest
podstawowym
narzędziem
analizy
morfologicznej
i
nauczania
gramatyki
w
wielu
językach.