Binnenkant

Binnenkant is een Nederlands zelfstandig naamwoord dat verwijst naar het innerlijk deel of de binnenzijde van iets. Het kan functioneren als synoniem van binnenzijde, binnenvlak of interieuroppervlak en wordt vaak gebruikt tegenover buitenkant of buitenzijde. De term is samengesteld uit binnen (in) en kant (rand of zijde).

In alledaagse contexten beschrijft men de binnenkant van voorwerpen, zoals de binnenkant van een doos, een kist of een deur. Bij kleding of textiel verwijst men soms naar de binnenkant van een jas; in de praktijk wordt ook gesproken over voering voor de betreffende laag die tegen het lichaam ligt.

In anatomische of medische contexten kan men spreken over de binnenkant van een mond, wang, oor of andere lichaamsdelen; dit soort verwijzingen verduidelijkt de relatie tussen binnen- en buitenoppervlakken.

In bouw- en meubeltechniek duidt de binnenkant op de zijde die naar de ruimte toe ligt. Het begrip kan ook verwijzen naar een interieur of binnenruimte van een kamer of gebouw; termen als binnenruimte of interieur worden vaker gebruikt bij complexere beschrijvingen.

Verschillen en verwante termen: binnenkant is meestal neutraal en praktisch; binnenzijde, binnenvlak en binnenruimte kunnen afhankelijk van de context formeler of technischer klinken. De tegenhanger is buitenkant of buitenzijde.

Zie ook: buitenkant, binnenzijde, voering, bekleding, interieur, binnenruimte.