Audioaansluitingen

Audioaansluitingen verwijzen naar de fysieke poorten en connectors die worden gebruikt om audio-apparatuur met elkaar te verbinden. Ze maken het mogelijk geluid van een apparaat naar een ander door te geven en variëren naar signaaltype, impedantie en gebruiksscenario.

Analoge aansluitingen zijn bedoeld voor onbewerkte geluidsgolven zonder digitale codering. Veelvoorkomende analoge verbindingen zijn de 3,5 mm mini-jack (TRS of TS) voor hoofdtelefoons en line-level uitgangen, de 6,35 mm jack (1/4 inch) voor professionele apparatuur en instrumenten, en RCA-connectoren (ook bekend als cinch) voor eenvoudige interconnects tussen versterkers, cd-spelers en televisies. In professionele omgevingen worden ook XLR-connectors gebruikt, omdat ze gebalanceerde signaaloverdracht bieden met minder ruis.

Digitale aansluitingen verzenden gegevens in digitale vorm en kunnen meerdere kanalen en hogere fiatteries ondersteunen. Belangrijke digitale verbindingen zijn S/PDIF via coaxiale RCA-kabels en via TOSLINK (optisch); HDMI kan audio (en video) tegelijk transporteren; USB-audio wordt veel gebruikt om DAC’s, audio-interfaces en randapparatuur met computers en spelconsoles te verbinden.

Speakeraansluitingen betreffen verbindingen die luidsprekers direct aandrijven. Veelgebruikte opties zijn binding posts, banana plugs en spade-connectoren. Bij oudere systemen kan direct cablermontage zonder extra connectors voorkomen.

Bij het kiezen van audioaansluitingen spelen factoren zoals signaaltype, niveau, impedantie, kabelkwaliteit en compatibiliteit een rol. Adapters kunnen soms compatibiliteit vergroten, maar kunnen ook leiden tot signaalverlies of ruis.