Armoedepercentages

Armoedepercentages zijn percentages die aangeven welk deel van een bevolking als arm wordt beschouwd volgens een gekozen armoedebepaling. Het is een maatstaf die kan gelden voor een land, regio of gemeente en dient als indicator voor sociale en economische welvaart.

Armoedegrenzen kunnen relatief of absoluut zijn. Een veelgebruikte relatieve grens is 60% van het mediaaninkomen na correcties voor gezinsgrootte; absolute armoede hanteert een vast inkomen per dag of per jaar. In veel landen en in de Europese Unie is relatieve armoede de gangbare maat, maar ook wordt via multidimensionale indicatoren gekeken naar armoede en sociale uitsluiting.

Meetmethoden en data: Inkomens- of consumptie per inwoner gecorrigeerd; de EU-meetmethodiek omvat vaak de maatregel 'at risk of poverty or social exclusion' (AROP/ESI). Multidimensionale armoedemetingen (MPI) nemen ook onderwijs, gezondheid, huisvesting en consumptie van essentiële goederen mee.

Data en toepassingen: In Nederland wordt armoede gemonitord door het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS). Internationaal komen Eurostat, de Wereldbank en OECD als databronnen. Deze cijfers worden gebruikt voor beleidsvorming, evaluatie van sociale voorzieningen en mondiale vergelijkingen.

Beperkingen: de cijfers hangen sterk af van de gekozen grens en de manier waarop huishoudens worden gecorrigeerd voor gezinsgrootte; armoede geeft wel aan of iemand onder een drempel leeft maar niet de diepte of duur van armoede. Daarom worden armoedepercentages vaak aangevuld met diepte- en duurindicatoren en multidimensionale metingen.