zoutwatermassas

Zoutwatermassas zijn grote volumes zeewater met kenmerkende, relatief uniforme eigenschappen zoals temperatuur, saliniteit en dichtheid. In de fysische oceanografie worden zoutwatermassas gedefinieerd aan de hand van conservatieve eigenschappen, met name potentiële temperatuur en saliniteit, die helpen de herkomst en het traject van de massa te identificeren en te traceren.

Zoutwatermassas ontstaan door processen die de dichtheid van zeewater beïnvloeden, zoals afkoeling in polaire gebieden, verdamping in subtropische gebieden en ijsvorming die zout achterlaat in het achtergebleven water (brine rejection). Een massa kan daarna langs oceaanbodems en kusten verspreiden. Belangrijke voorbeelden zijn Antarctic Bottom Water (AABW), North Atlantic Deep Water (NADW) en Mediterranean Outflow Water (MOW); ook Antarctic Intermediate Water (AAIW) en Subtropical Underwater (SUW) worden vaak onderscheiden.

De identificatie van zoutwatermassas gebeurt met waarnemingen zoals CTD-profielen en Argo-drifters, en door analyse van potentiële temperatuur–saliniteit (theta-S) diagrammen die de oorsprong en het pad van de massa tonen. Watermassatracering vormt de ruggengraat van het begrip thermohaline circulatie en beïnvloedt klimaat, nutriënten en mariene ecosystemen.

Samengevat: zoutwatermassas zijn relatief homogeen delen van de oceaan die ontstaan uit specifieke vormingsprocessen en transportroutes, en die via conservatieve eigenschappen kunnen worden onderscheiden en bestudeerd om oceaanstromingen en klimaatpatronen te begrijpen.