voorkeurvaluta

Voorkeurvaluta is de valuta waarin transacties en betalingen bij internationale handel en investeringen bij voorkeur worden verrekend of geïnd. In een contract of zakelijke relatie kan expliciet worden vastgelegd welke valuta als verrekeningsvaluta geldt; vaak ontstaat een voorkeur op grond van handelsrelaties, liquiditeitsvoorwaarden en risicobeheer. De term verwijst dus naar de valuta die een partij als leidend medium voor betaling en prijsstelling kiest, onafhankelijk van de munt waarin de tegenpartij haar kosten of inkomsten doorgaans uitdrukt.

Toepassingsgebieden omvatten invoicing en verrekening in internationale handel, betalingsafwikkeling bij grensoverschrijdende leveringen, en de samenstelling van valutareserves door centrale banken. Inkoopcontracten en lange termijn overeenkomsten kiezen steeds vaker voor een specifieke valuta — vaak de sterker gedoseerde of meer liquide valuta zoals de Amerikaanse dollar, de euro of andere stabiele valuta — om valutarisico te beperken of te verdelen.

Voordelen van een voorkeurvaluta zijn onder meer verminderde onzekerheid over wisselkoersen voor de partijen die in die muntfactuurt, eenvoudiger hedging en voorspelbaardere kasstromen. Voor partijen die niet in de gekozen munt opereren, kan dit echter extra wisselrisico en kosten met zich meebrengen. Een land of onderneming kan tevens kiezen voor een voorkeurvaluta om de handel te stimuleren of juist af te bouwen, beïnvloed door de liquiditeit en de stabiliteit van die munt.

Veelvoorkomende voorbeelden zijn de dominante rol van de USD in wereldwijde invoicing en betaling, gevolgd door de euro in Europese handel. De keuze voor een voorkeurvaluta blijft afhankelijk van relatie, markten en risicobewaking. Zie ook invoicingvaluta en verrekeningsvaluta.