volatiliteitsstrategieën

Volatiliteitsstrategieën zijn beleggingsstrategieën die winst proberen te halen uit veranderingen in marktvolatiliteit. Ze gebruiken vaak opties en volatiliteitsinstrumenten om te profiteren van verschillen tussen geïmpliceerde volatiliteit en gerealiseerde volatiliteit, of van volatiliteitsrisicopremies in de markt. Deze aanpak kan worden ingezet voor hedging, risicobeheer of speculatief rendement.

Veelgebruikte benaderingen zijn optiestrategieën zoals long volatility, waarbij men opties koopt of combinaties als straddles en strangles gebruikt om te profiteren van grote koersbewegingen. Kalender- en diagonal spreads richten zich op de tijdstructuur van volatiliteit. Daarnaast bestaan short-volatilitystrategieën, die premies innen door opties te verkopen maar onderhevig zijn aan stijgende volatiliteit en onvoorziene verliezen. Verder worden volatiliteitsfutures, variance swaps en producten die volatiliteit meten (zoals VIX-gerelateerde instrumenten) toegepast om blootstelling aan volatiliteit te exploiteren of te afdekken.

Meetmethoden en benchmarks: volatiliteit kan worden gemeten als impliciete volatiliteit uit optieprijzen en gerealiseerde volatiliteit uit feitelijke koersbewegingen. Een bekende benchmark is de VIX-index, die de 30-daagse verwachtte volatiliteit van de Amerikaanse markt meet. Volatiliteitsstrategieën kunnen ook worden toegepast op bredere portefeuilles of op specifieke activaklassen en regio’s.

Belangrijke overwegingen: deze strategieën brengen specifieke risico’s met zich mee, zoals niet-lineaire schade bij plotselinge volatiliteitspieken, liquiditeitsrisico en modelafhankelijkheid. Kosten, slippage en robuust risicobeheer zijn cruciaal, evenals duidelijke exitplannen, diversificatie en evaluatie van potentiële volatiliteitsrisico’s in een portfolio.