vermogenslimieten

Vermogenslimieten zijn drempels die beleidsregels en wetten gebruiken om te bepalen of iemand in aanmerking komt voor bepaalde financiële regelingen of hoe hoog die regelingen zijn. Ze geven aan welk niveau van bezit of vermogen wenselijk, acceptabel of ondersteuningswaardig wordt geacht binnen een bepaalde regeling.

In de context van sociale uitkeringen en toeslagen gelden vermogenslimieten om te bepalen wie recht heeft op ondersteuning zoals huurtoeslag, zorgtoeslag, kinderopvangtoeslag of bijstand. Vermogen dat meetelt kan bestaan uit spaargeld, deposito's, beleggingen en soms een tweede woning. Vaak is er een vrijstelling of aparte behandeling voor de eigen woning, pensioenrechten of andere exempties. Als het vermogen boven de grens uitkomt, kan dit leiden tot een verlaagd bedrag of tot ontzegging van de toeslag of uitkering. De exacte grenzen verschillen per regeling en verhogen of verlagen jaarlijks, afhankelijk van gezinssamenstelling en beleidskeuzes.

In het fiscale systeem bestaan ook vermogenslimieten in box 3, de vermogensrendementsheffing. Er geldt meestal een heffingsvrij vermogen; tot dit bedrag wordt niet belast. Boven dit bedrag wordt een fictief rendement berekend en hierover belasting geheven. De hoogte van het heffingsvrije vermogen en de regels hierover kunnen per jaar wijzigen.

Kritiek op vermogenslimieten richt zich op de impact op sparen en vroegtijdig belasten, en op de complexiteit van de regels. De exacte bedragen en voorwaarden zijn onderhevig aan beleidsaanpassingen en begrotingsbesluiten. Zie ook vermogensbelasting en box 3.