verkondiging

Verkondiging is een Nederlands zelfstandig naamwoord en duidt de handeling aan van iets publiek bekend te maken of bekend te worden gemaakt aan een publiek. Het woord komt van verkondigen, “openlijk verklaren”, en wordt gebruikt voor zowel algemene aankondigingen als formele proclamaties. In brede zin kan een verkondiging verwijzen naar iedere bekendmaking die met gewicht of autoriteit wordt gedaan, bijvoorbeeld door een overheid, een kerkelijke gemeenschap of een mediaplatform.

Het begrip kan in verschillende contexten voorkomen. In politiek, bestuurlijk en juridisch taalgebruik verwijst verkondiging naar officiële bekendmakingen, zoals een wet, beleidsbesluit of staatsaankondiging. In communicatietermen kan het ook slaan op de communicatie van een plan of visie aan een publiek. Het onderscheidt zich van louter een aankondiging door de waarde, autoriteit of bedoeling achter de bekendmaking.

In religieuze tradities, met name binnen christelijke kerken, heeft verkondiging een specifieke betekenis. Ze verwijst naar de verkondiging van het Evangelie of het Woord van God binnen de liturgie en kerkdiensten. Vaak betreft het een moment waarbij de Schrift wordt gelezen of gepresenteerd en de boodschap wordt samengevat of bevestigd, soms voorafgaand aan een prediking.

Synoniemen en verwante termen zijn onder meer aankondiging, proclamatie en prediking. Het gebruik van verkondiging varieert per context: formeel of juridisch taalgebruik spreekt van officiële bekendmaking, terwijl in religieuze context de term ook verweven kan zijn met theologische bekendmaking en verkondiging van geloofsinhouden.