vangmiddel

Vangmiddel is een verzamelnaam voor middelen en methoden die bedoeld zijn om dieren te vangen. Het wordt toegepast in visserij, jacht, ongediertebestrijding en wildlife-onderzoek. De keuze voor een vangmiddel hangt af van de doelsoort, de omgeving en factoren zoals selectiviteit, efficiëntie en dierenwelzijn.

Vangmiddelen bestaan uit twee hoofdtypen: attractants en vangapparatuur. Attractants, of lokmiddelen, zijn middelen die dieren naar een vangpunt brengen, bijvoorbeeld aas, geurstoffen of kunstmatige lokmiddelen. Vangapparatuur omvat netten en fuiken voor visserij, lijnen en haken, kooivallen en andere soorten vallen voor dieren. Daarnaast worden soms loknetten of kleefvallen ingezet in pestbestrijding en onderzoekssettings. In wetenschappelijk en beheerlijk gebruik wordt steeds vaker nadruk gelegd op humane en zo selectief mogelijke methoden die andere dieren en het milieu zo min mogelijk raken.

Het gebruik van vangmiddelen is onderworpen aan regelgeving en ethische normen. In veel landen vereist het vangen van bepaalde soorten een vergunning, en gelden beperkingen op het soort vangmiddel, vangduur en de wijze van toepassing. Dergelijke regels dienen bescherming van kwetsbare populaties, dierenwelzijn en ecologische balans. Maatschappelijke opvattingen over vangmiddelen verschillen per regio, wat leidt tot uiteenlopende nationale en lokale beleidskaders.

Zie ook: biologisch onderzoek met vangmiddelen, dierenwelzijnsnormen, regelgeving rondom vangst.