urethanowych

Ureatanowe materiały, często nazywane poliuretanami, tworzą szeroką rodzinę polimerów i produktów zawierających wiązania ureatanowe (-NH-CO-O-). Powstają w wyniku reakcji izocyjanianów z poliolami, co prowadzi do utworzenia struktury poliuretanowej o różnym stopniu usieciowania. Dzięki elastycznej łączności chemicznej poliuretany mogą mieć bardzo zróżnicowane właściwości mechaniczne i termiczne.

Sposób wytwarzania opiera się na reakcji diizocyjanianu (takich jak MDI, TDI) z poliolem (poliolem poliuretanowym). W piankach poliuretanowych część powstającego gazu powstaje w wyniku reakcji izocyjanianu z wodą, co powoduje tworzenie porowatej struktury. W zależności od użytych surowców i dodatków uzyskuje się materiały o różnej twardości, gęstości i elastyczności.

Rodzaje i zastosowania: poliuretany dzielą się na pianki elastyczne (meble, materace) i sztywne (izolacja termiczna budynków, opakowania). Wykorzystywane są także jako powłoki ochronne i dekoracyjne, kleje poliuretanowe, elastomery do elementów amortyzujących oraz jako spoiwa w różnych kompozytach. Dzięki możliwości dopasowania składu i procesów wytwarzania, ureatanowe materiały znajdują zastosowania w przemyśle motoryzacyjnym, budowlanym i meblarskim.

Właściwości i ograniczenia: poliuretany cechują się wysoką wytrzymałością przy relatywnie niewielkiej masie, dobrą odpornością na ścieranie i chemikalia oraz szerokim zakresem twardości. Wymagają ochrony przed UV i starzeniem w niekorzystnych warunkach. Bezpieczeństwo produkcji zależy od właściwych środków ochrony i kontroli emisji izocyjanianów.

Środowisko i recykling: poliuretany stanowią wyzwanie dla recyklingu; stosuje się mechaniczny i chemiczny recykling oraz odzysk energii, aby ograniczyć wpływ na środowisko.