tracerproef

Een tracerproef is een hydrogeologisch veldonderzoek waarbij een tracer wordt vrijgegeven en de verspreiding ervan door ondergronds water gevolgd wordt. Doel is inzicht te krijgen in reistijden, transportprocessen en de connectiviteit tussen injectiepunten en meetpunten, evenals de dispersie en retardatie van stoffen in een aquifer.

Tracers kunnen conservatief zijn, wat betekent dat ze nauwelijks reageren met de onderliggende materialen. Veelgebruikte kunstmatige tracers zijn fluoresceïne, rhodamine WT en natriumchloride; natuurlijke tracers omvatten onder andere chloride en isotopische indicatoren. Bij tracerproeven worden vaak meerdere tracers tegelijk gebruikt om verschillende eigenschappen te onderscheiden. De tracerkeuze hangt af van de milieukundige veiligheid, detectiemogelijkheden en de kenmerken van de aquifer.

Procedureel wordt een tracer onder gecontroleerde omstandigheden toegediend, bijvoorbeeld in een injectieput of infiltratiezone. In meerdere bemonsteringpunten op afstand en op verschillende dieptes worden watermonsters genomen en de tracerconcentraties in de tijd gemeten. De resulterende doorbraakcurves worden geanalyseerd om transportparameters zoals reistijd, porositeit, dispersiviteit en snelheid van de ondergrond te schatten. Deze informatie kan worden gebruikt voor kalibratie van groundwater-modellen en voor het beoordelen van contaminantentransport of waterbescherming.

Toepassingen van tracerproeven omvatten aquifer-characterisatie, bepaling van hydrologische verbindingen tussen boorpunten, evaluatie van remedie- en beschermingsmaatregelen, en ondersteuning van drinkwaterbeheer door beter begrip van bewegingspatronen van water en verontreinigingen. Tracerproeven vereisen zorgvuldig planning, milieuvriendelijke tracerkeuzes en naleving van regelgeving en veiligheidseisen.