technologicznoekonomiczn

Technologicznoekonomiczny (czasem pisany technologicznno-ekonomiczny lub technologicznoekonomiczny) to termin używany w literaturze naukowej i praktyce, odnoszący się do podejścia lub dziedziny badań analizującej związki między rozwojem technologicznym a kondycją gospodarczą. Obejmuje interdyscyplinarną analizę wpływu nowych technologii na produktywność, wzrost gospodarczy, zatrudnienie i konkurencyjność oraz — odwrotnie — sposobów, w jaki warunki gospodarcze, polityka i struktura rynków kształtują rozwój technologiczny.

Zakres tematyczny łączy ekonomię, inżynierię, zarządzanie, nauki o innowacjach i politykę publiczną. Wykorzystywane metody to techniczno-ekonomiczna analiza (techno-economic analysis, TEA), modele ekonometryczne, analiza kosztów i korzyści, ocena cyklu życia, prognozowanie technologiczne oraz scenariuszowanie. Kluczowe zagadnienia obejmują decyzje R&D, dyfuzję i adopcję technologii, efekty skali, zewnętrzne sieciowe, ekonomię innowacji, politykę przemysłową oraz transformację w kierunku zrównoważonej energii i systemów cyfrowych.

Zastosowania obejmują ocenę projektów inwestycyjnych w nowe technologie przez przedsiębiorstwa, projektowanie polityk przemysłowych i energetycznych przez administrację oraz modelowanie trajektorii technologicznych i ich skutków ekonomicznych przez środowiska naukowe. W obszarach energetyki, ICT i zielonych technologii perspektywa technologiczno-ekonomiczna pomaga porównywać koszty, korzyści i ryzyka różnych alternatyw.

Wyzwania i perspektywy: problemy z pomiarem wartości ekonomicznej aktywów niematerialnych, ograniczenia danych, szybkie tempo zmian technologicznych, międzynarodowy przepływ wiedzy i integracja z wymiarami środowiskowymi i społecznymi dla zrównoważonego rozwoju. Dziedzina rozwija się wraz z rosnącą cyfryzacją gospodarki i potrzebą polityk opartych na dowodach oraz skutecznego zarządzania strategicznego.