integracja

Integracja to proces łączenia części w całość. Słowo pochodzi od łacińskiego integrare i jest używane w różnych dziedzinach, od matematyki po socjologię i technikę. W różnych kontekstach znaczenie jest zbliżone: dążenie do spójności, współdziałania i pełniejszego funkcjonowania systemu.

W matematyce integracja jest podstawowym pojęciem rachunku całkowego. Służy do obliczania pól, objętości i wartości funkcji. Dzieli się na całki nieoznaczone i oznaczone; w praktyce stosuje się metody analityczne, jak całki podstawowe, oraz numeryczne, np. szereg trapezów czy metoda Simpsona. Główna zasada to twierdzenie o całce i relacje między różniczkowaniem a całkowaniem.

W naukach społecznych integracja opisuje proces obejmowania jednostek i grup przez całość życia społecznego, kultury, języka i rynku pracy. Rozróżnia się od asymilacji i inkluzji; celem jest równość, dostęp do usług i możliwości uczestnictwa w społeczeństwie, przy zachowaniu różnorodności. W praktyce to wyzwanie polityk publicznych i walki z wykluczeniem.

W informatyce i inżynierii systemów integracja oznacza łączenie odrębnych systemów, aplikacji i danych w spójny ekosystem. Wymaga interoperacyjności, standaryzacji interfejsów, architektury opartej na usługach oraz narzędzi takich jak API i middleware. Efektem jest większa wydajność, spójność danych i prostsze zarządzanie.

W gospodarce i biznesie termin obejmuje integrację rynków (usunięcie barier, harmonizacja przepisów) oraz integrację przedsiębiorstw, na przykład poprzez fuzje, przejęcia lub rozwój sieci dostaw. W kontekście polityk międzynarodowych integracja często odnosi się do procesów integracji europejskiej i harmonizacji standardów.