subgolflengte

Subgolflengte is een term uit de optica en golfmechanica die verwijst naar kenmerken, structuren of processen die kleiner zijn dan de golflengte van de betreffende golf. In de optische context betekent dit doorgaans dat afmetingen a veel kleiner zijn dan λ/n, waarbij λ de golflengte in vacuüm is en n de refractie-index van de omgeving. Zo wordt een patroon met afmetingen onder λ/n vaak als subgolflengte beschouwd.

Fysiek gezien laten subgolflengekenmerken vooral nabijveldinteracties toe en dragen ze in de verre veld niet op dezelfde manier bij aan propagatie als grotere structuren. Dit brengt de klassieke diffractiegrens onder druk en vereist vaak nabij-veldtechnieken of speciale materialen om informatie of licht op nanoschaal te controleren. Ontwerpers maken gebruik van plasmonische resonanties of metamaterialen om fase en amplitude op subgolflengte te regelen.

Toepassingen omvatten nanofotonica, plasmonica en metasurfaces. Subgolflengte maakt nauwkeurige controle van licht op nanoschaal mogelijk, subwavelength imaging en geconcentreerde veldintensiteit. Voorbeelden zijn nanostructuren met afmetingen van tientallen nanometer, nano-slits of holes kleiner dan de golflengte, en oppervlakken met subgolflengteperioden die nieuwe optische eigenschappen opleveren.

Hoewel de term contextafhankelijk is, verwijst subgolflengte doorgaans naar een regime waarin de golflengte en het medium een cruciale rol spelen bij de interactie met materiaalstructuren. De term wordt vaak genoemd naast concepten zoals de diffractiegrens en near-field optiek.

Zie ook: subwavelength optics, near-field, diffractiegrens, plasmonica, metamaterialen, NSOM.