staalroestvast

Staalroestvast, in het Nederlands vaak roestvast staal (RVS) genoemd, is een groep ijzerlegeringen met minimaal ongeveer 10,5% chroom. Chroom vormt in oxiderende omgevingen een dun, passieve oxide laag die corrosie afstoot. Vaak bevat RVS ook nikkel, molydennium of niobium om sterkte en bestendigheid te verbeteren. Door deze samenstelling combineert roestvast staal corrosieweerstand met taaiheid en maatvastheid over een breed temperatuurbereich.

De belangrijkste klassen zijn austenitisch (bijv. 304, 316), ferritisch (430), martensitisch (410, 420), duplex (een combinatie van austenitische en ferritische fasen) en precipitatief hardende typen (bijv. 15-5PH, 17-4PH). Austenitische legeringen bieden uitstekende taaiheid en corrosieweerstand en zijn meestal niet magnetisch; ferritische en martensitische typen zijn magnetisch en variëren in corrosieweerstand; duplexen combineren hoge sterkte met goede corrosieweerstand; precipitatieve hardende typen leveren hoge sterkte bij goede corrosieweerstand.

Productie gebeurt door smelten, legeren, gieten en walsen, gevolgd door warmtebehandelingen zoals annealing om de passieve laag te herstellen. Veellegeringen worden gepolijst of gecoat voor afwerking. Belangrijke normen zijn EN 10088 in Europa en ASTM A240 in de Verenigde Staten, met AISI-namen voor gangbare grades zoals 304 en 316.

Toepassingen omvatten keukenapparatuur, bouw, chemische verwerking, medische instrumenten en transport. Roestvast staal is grotendeels recyclebaar en wordt vaak opnieuw ingezet als grondstof voor nieuw staal.