serialisaties

Serialisatie is het proces waarbij in geheugen aanwezige gegevens of objectstaten worden omgezet in een formaat dat kan worden opgeslagen, verzonden of langetermijnbehouden, en vervolgens weer kunnen worden teruggezet naar de oorspronkelijke structuur. Het doel is data-uitwisseling en persistente opslag mogelijk maken zonder afhankelijk te zijn van de specifieke in-memory representatie.

Er bestaan twee hoofdbenaderingen van serialisatie: tekstgebaseerde formaten en binaire formaten. Tekstgebaseerde formaten zoals JSON, XML, YAML en CSV zijn leesbaar voor mensen en breed ondersteund door programmeringstalen en API’s. Binaire formaten zoals Protocol Buffers, Avro, Thrift, MessagePack en BSON zijn doorgaans efficiënter wat betreft ruimte en snelheid, maar minder direct leesbaar en vaak afhankelijk van een schema.

In programmeertalen bestaan ook taalafhankelijke objectserialisaties, bijvoorbeeld Java-serialisatie, Python’s pickle en .NET-serialisatie. Deze vormen kunnen complexer zijn doordat ze objectvelden, referenties, en uitgebreide objectgrafieken kunnen omvatten; ze brengen vaak specifieke beveiligings- en compatibiliteitsproblemen met zich mee.

Belangrijke concepten bij serialisatie zijn onder meer deserialisatie (het teruglezen van de serialized data), afhankelijkheden zoals referenties en cyclische grafieken, en schema-evolutie (hoe wijzigingen in de structuur worden afgehandeld). Toepassingen liggen onder meer in dataopslag, communicatie tussen processen en systemen, web-API’s, remote procedure calls, berichtensystemen en caching.

Veiligheid en compatibiliteit vormen cruciale aandachtspunten: onveilige deserialisatie kan leiden tot uitvoering van kwaadaardige code, en bij binaire formats is versiebeheer van het schema essentieel om backward- en forward-compatibiliteit te waarborgen.