ruimtetechniek

Ruimtetechniek is het vakgebied dat engineering en wetenschap toepast op het ontwerp, de ontwikkeling, het testen en de exploitatie van ruimtelichamen en aanverwante systemen met als doel ruimte te verkennen en ruimte-activiteiten te ondersteunen. Het omvat zowel de ontwikkeling van ruimtevaartuigen als van de systemen die nodig zijn om ze te besturen, op aarde te controleren en te onderhouden.

Belangrijke domeinen binnen ruimtetechniek zijn onder meer ruimtevaartuigen en satellieten, voortstuwing en aandrijving, stabilisatie en oriëntatie (attitude control), thermische en structurele systemen, en elektrische en meet- en regelsystemen (avionics). Daarnaast horen grondsegmenten zoals missieplanning, communicatiesystemen, controlecentra en tracking- en data-analyse bij het vakgebied. Binnen de discipline vindt men ook missie-ontwerp, systeemengineering en betrouwbaarheid, met aandacht voor veiligheid, testen en kwaliteitsborging.

Historisch gezien heeft ruimtetechniek zich ontwikkeld van vroege rakettechniek naar complexe, internationaal samenwerkende missies. Grote ruimteagentschappen zoals NASA, ESA, Roscosmos, CNSA en JAXA spelen een sleutelrol, maar ook industriële en academische partners dragen bij aan onderzoeks- en ontwikkelwerk. Opleidingen in ruimtetechniek leiden tot functies zoals systeemingenieur, propulsion engineer, avionics specialist, en mission designer.

Toepassingen van ruimtetechniek zijn onder meer satellietcommunicatie, aardobservatie, navigatie, weersvoorspelling en wetenschappelijke missies naar de ruimte. Vooruitgang in aspecten zoals herbruikbare lanceertechnologie, miniaturisatie van satellieten en in-situ productietechniek in de ruimte vormen belangrijke aandachtspunten voor de komende decennia.