rijbaanbreedte

Rijbaanbreedte is de vrije breedte van één rijstrook op de rijbaan, gemeten tussen de markeringen die de strook begrenzen. De term wordt gebruikt bij verkeersontwerp, infrastructuur en verkeersveiligheid. De breedte is afhankelijk van ontwerpvoorschriften en wordt beïnvloed door factoren zoals omgeving, snelheid en samenstelling van het verkeer.

Typische waarden variëren per context. In stedelijke gebieden ligt een rijstrook vaak tussen ongeveer 2,75 en 3,25 meter. Buiten de stad en op wegen met hogere snelheden wordt vaker 3,0 tot 3,50 meter aangehouden. Op autowegen en snelwegen komen rijstroken van circa 3,50 tot 3,75 meter voor. In gebieden met veel vrachtverkeer of beperkte ruimte kunnen bredere rijstroken nodig zijn, terwijl historische straten of zeer smalle wegen soms kleinere stroken hebben.

Ontwerpoverwegingen zijn onder meer de gewenste snelheid, doorstroming en veiligheid, de aanwezigheid van aangrenzende functies (fietspaden, parkeervakken, vluchtstroken) en de omvang van het voertuigensegment dat de rijbaan gebruikt. Over het algemeen vergroten bredere rijstroken de comfort- en manoeuvreerruimte en kunnen ze de kans op conflicten verminderen, maar ze kunnen ook leiden tot hogere rijsnelheden en grotere ruimtelijke druk. Smallere rijstroken beperken snelheid en ruimte voor fouten, maar besparen ruimte en kunnen de stedelijke densiteit verbeteren.

Meetprocedure en variatie: de exacte breedte wordt gemeten tussen de binnenkant van de rijstrookmarkeringen. Rijbaanbreedtes kunnen langs een traject variëren bij bochten, kruisingen en combinatie met toegevoegde functies (like м verkeer) en worden geregeld door nationale of regionale ontwerprichtlijnen.