reciteren

Reciteren is in het Nederlands het mondeling voordragen van een tekst, meestal uit het geheugen of na zorgvuldige voorbereiding. Het begrip wordt vaak gebruikt voor poëzie, religieuze teksten, toespraken en literaire geschriften waarbij nabootsing, klank en formulering centraal staan. Bij reciteren ligt de nadruk op taalbeheersing: klank, articulatie, ritme en intonatie spelen een belangrijke rol. In onderwijs en cultuur wordt reciteren ingezet om taalgevoel, geheugen en presentatievaardigheden te ontwikkelen.

Het woord is afgeleid van het Franse réciter (voordragen), via het Nederlandse vocabulaire. Reciteren verschilt van voorlezen: bij voorlezen wordt de tekst meestal luidop gelezen uit een geschreven tekst, terwijl reciteren vaak impliceert dat de tekst uit het hoofd wordt gebracht of in elk geval met aandacht voor de esthetiek van de woorden wordt gepresenteerd.

In de praktijk komt reciteren voor in formele settings zoals poëziepronken, kerkdiensten, theatervoorstellingen en schoolpresentaties. Daarnaast fungeert reciteren als manier om literaire erfgoed te tonen en luisteraars mee te nemen in de ritmische en emotionele sfeer van de tekst.

Zie ook: voordracht, voordragen, voorlezen, poëzie.