proefdraging

Proefdraging is een term in het Nederlands die verwijst naar een gecontroleerde trekbelasting op een materiaal, onderdeel of verbinding met als doel de mechanische eigenschappen te bepalen. Het woord is samengesteld uit proef (test) en draging (trekbelasting). De proef kan plaatsvinden in laboratoriumomstandigheden of in de praktijk en wordt toegepast op materialen zoals metaal, kunststof, textiel, kabels en ankerpunten.

Tijdens een proefdraging wordt het monster vastgeklemd in een trektestmachine en onder een gecontroleerde snelheid belast totdat breuk optreedt of een vooraf bepaald eindpunt wordt bereikt. Gedurende de proef worden krachten en vervormingen geregistreerd, zodat treksterkte, rek, elasticiteitsmodulus en het falingsgedrag bepaald kunnen worden. De resultaten worden vergeleken met normen en specificaties die van toepassing zijn op het materiaal of de constructie, vaak volgens internationale normen (ISO- en ASTM-standaarden) of nationale richtlijnen.

Toepassingen van proefdraging bevinden zich in kwaliteitscontrole in productieprocessen, materiaalkundig onderzoek en de bouw, waar verbindingen, ankers en kabels worden getest. In sommige gevallen worden ook veldtesten uitgevoerd om de prestaties in situ te beoordelen.

Veiligheid en betrouwbaarheid bij proefdraging zijn cruciaal: de proef vereist gekalibreerde apparatuur, correcte instellingen en beschermingsmaatregelen voor operators. De term is verwant aan andere trektesten, zoals trekproeven, pull-out tests en buig- of schuiftesten, afhankelijk van de testopzet en het doel.