prekomponowane

Prekomponowane znaki (precomposed characters) to symbole w standardzie Unicode, które zapisują litery z diakrytykami jako pojedynczy punkt kodowy. Przykłady to znak 'ą' U+0105, znak 'é' U+00E9 oraz znak 'ó' U+00F3. W przeciwieństwie do nich istnieją sekwencje znaków tworzone z litery podstawowej i łączących znaków diakrytycznych, na przykład 'a' U+0061 z U+0301 (diakrytyk ostrości).

W praktyce różnice między prekomponowanymi a złożonymi formami obejmują sposób zapisywania tych samych znaków. Unicode dopuszcza formy NFC (zazwyczaj łączące) i NFD (dekomponujące). Formy NFC zazwyczaj przekształają znak do postaci prekomponowanej, jeśli to możliwe; NFD rozbija ją na litery i łączące diakrytyki. Dzięki temu identyczne ciągi znaków mogą mieć różne reprezentacje, ale po normalizacji stają się równoważne.

Prekomponowane znaki ułatwiają renderowanie i indeksowanie, oszczędzając miejsce w niektórych czcionkach i systemach. Jednak nie wszystkie diakrytyki mają odpowiadające prekomponowane postacie w Unicode; w niektórych językach (zwłaszcza w odmianach alfabetu łacińskiego) używa się kombinacji diakrytyków, które nie są prekomponowane. W praktyce praca z tekstem często polega na normalizacji do NFC (lub NFKC) w celu zapewnienia spójności porównań i wyszukiwania.

Przykłady: 'é' U+00E9 vs 'e' U+0065 z U+0301; 'ñ' U+00F1 vs 'n' U+006E z U+0303. Wersje prekomponowane są powszechnie używane w edytorach tekstu i bazach danych; niekiedy konieczne jest konwertowanie między formami podczas migracji danych lub implementacji wyszukiwania pełnotekstowego.

Więcej informacji znajduje się w dokumentacji Unicode dotyczącej normalizacji oraz pojęć canonical composition i combining marks.