positieindexering

Positieindexering is een methode waarbij de waarde of de voorwaarden van een financiële positie, contract of bepaling wordt aangepast op basis van een gekozen prijs- of inflatieindex. Het doel is om de reële waarde of de prijsrisico’s van de positie te behouden, of de blootstelling aan prijsbewegingen te beheersen, zodat geschilpunten over waarde- of kostenontwikkelingen minder afhankelijk zijn van ruwe rente- of koersbewegingen.

Toepassingsgebieden zijn onder meer inflatiegerelateerde financieringen en instrumenten, waarbij de nominale waarde of de coupon wordt aangepast aan een index zoals de consumentenprijsindex. Daarnaast komt positieindexering voor in contracten en CAO’s (collectieve arbeidsovereenkomsten) waar prijs- en loonindexering afspraken mogelijk maken, of in sectoren zoals bouw en infrastructuur waar contractprijzen periodiek worden herberekend aan de hand van een prijsindex.

Werking van positieindexering verloopt doorgaans via drie elementen: een gekozen index waaraan de aanpassing wordt ontleend, een basiswaarde en een rekenregel die aangeeft hoe en wanneer de aanpassing plaatsvindt. Periodieke updates kunnen leiden tot aangepaste rente, aflossingsbedragen of contractuele prijzen, waarbij vaak limieten of drempels zijn afgesproken.

Voordelen zijn onder meer bescherming tegen inflatie, vermindering van reële prijsschommelingen en meer voorspelbaarheid voor betrokken partijen. Nadelen kunnen bestaan uit basisrisico (index beweegt niet precies zoals de kosten), vertragingen in aanpassingen en extra administratieve kosten.

Zie ook: indexering, inflatie-indexering, loonindexering, prijsindex.