polynucleotideketens
Een polynucleotideketen is een polymeer van nucleotidelementen die via fosfodiësterbindingen aan elkaar zijn gekoppeld. De backbone bestaat uit een suiker-fosfaatruggengraat. Een nucleotide bevat een vijf-koolstof suikergroep (deoxyribose in DNA, ribose in RNA), een fosfaatgroep en een stikstofbase. De basen zijn adenine (A), thymine (T) en cytosine (C) en guanine (G) in DNA; in RNA komen adenine, uracil (U), cytosine en guanine voor.
Een polynucleotideketen heeft een richting: 5' naar 3'. In DNA bestaan doorgaans twee antiparallelle ketens die
Biologische rol: DNA-ketens dragen genetische informatie; RNA-ketens zijn betrokken bij transcriptie, translatie en regulatie. Genomen bestaan
Synthetische en structurele aspecten: polynucleotideketens worden gesynthetiseerd door polymerasen via condensatiereactie; richting 5' naar 3'. Baseparing
Toepassingen: kennis van polynucleotideketens is essentieel in moleculaire biologie, genetische engineering, PCR, sequencing, kloneren en genomica.