pleisterlagen

Pleisterlagen zijn opeenvolgende lagen pleister die op een muur of plafond worden aangebracht om een glad oppervlak te creëren, scheurvorming te beperken en de ondergrond te beschermen. Ze dienen ook ter verbetering van de esthetiek en kunnen bijdragen aan een beter vocht- en warmtebeheer van binnenruimten. Pleisterlagen worden toegepast op zowel binnen- als buitenoppervlakken, vaak op metselwerk, beton of bestaande stucwerk.

In de bouw worden verschillende bindmiddelen gebruikt voor pleisterlagen. Kalkpleister is traditioneel en ademend, veel toegepast op historisch als vakwerk of metselwerk. Kalk- en zandmengsels worden ook gebruikt in combinatie met cement voor extra sterkte. Cementpleister is sterker en sneller uithardend en wordt vaker toegepast bij vochtige of moderne constructies. Gypsum (gips) pleister is gangbaar voor droge binnenruimten waar snelle verwerking gewenst is. Soms worden gecombineerde binders toegepast, zoals kalk-cementpleister, om zowel ademend vermogen als sterkte te combineren.

Een typische opbouw van pleisterlagen bestaat uit meerdere fasen: een hechtingslaag (krablaag) om de borstelige ondergrond een goede grip te geven, een vullaag (vul- of vlaklaag) om de vorm en het vlak te bepalen, en een afwerklaag (afwerk- of gladlaag) voor het uiteindelijke, gladde oppervlak. De dikte per laag ligt meestal tussen circa 5 en 15 millimeter, afhankelijk van de ondergrond en het gewenste eindresultaat. De totale dikte kan variëren van ongeveer 8 tot 25 millimeter voor binnenruimten, en vaak meer voor buitenconstructies.

Voorbereiding en verwerking zijn cruciaal: de ondergrond moet droog, draagkrachtig en schoon zijn; een primer of bondingmiddel kan nodig zijn; naapplicaties dienen geleidelijk en met genoeg curingtijd te gebeuren. Het onderhoud van pleisterlagen omvat reparaties bij scheuren en beschadigingen, met passende pleister voor het type ondergrond.