pixelatiefilter

Een pixelatiefilter is een digitaal beeldverwerkingsfilter dat een afbeelding of video omzet in een blokkerige, pixelformige weergave. Dit effect ontstaat doordat de afbeelding wordt onderverdeeld in gelijkmatige blokken (tiles) en binnen elk blok de pixels worden vervangen door een gemeenschappelijke kleur. Vaak wordt de mate van pixelatie bepaald door de blokgrootte: grotere blokken geven een sterker mosaic- of kubusachtig uiterlijk. Pixelatie onderscheidt zich van gewone vervaging doordat de structuur zichtbaar blijft als blokken in plaats van een vloeiende blur.

Een veelgebruikte werkwijze is het verdelen van het beeld in vierkante blokken, het berekenen van de gemiddelde (of mediaan) kleur van elk blok en het toewijzen van die kleur aan alle pixels in het blok. Een alternatieve aanpak is downsampling naar een lagere resolutie met vervolgens upsampling met nearest neighbour, wat hetzelfde mosaic-effect oplevert. Geavanceerdere pixels filters kunnen adaptieve blokgroottes toepassen die kleiner zijn in detailrijke gebieden en groter in vlakke gebieden.

Toepassingen zijn onder meer privacybescherming, bijvoorbeeld het onleesbaar maken van gezichten, kentekenplaten of documenten in nieuws- en publieksmedia. Daarnaast wordt pixelatie gebruikt als artistiek effect in beeldbewerking en filmproducties, of als een preprocessing-stap bij datasets om identificeerbare informatie te verwijderen.

Technisch gezien kan pixelatie efficiënt worden geïmplementeerd op de CPU of GPU, waardoor realtime verwerking bij video mogelijk is. De keuze voor blokgrootte beïnvloedt zowel de visuele kwaliteit als de verwerkingssnelheid, en kan worden aangepast op basis van context en gewenste privacy-eisen of esthetiek.