owocników

Owocnik to reprodukcyjna część grzyba, w której rozwijają się i są uwalniane zarodniki. W mykologii termin ten odnosi się do widocznej z zewnątrz struktury wyrosłej z grzybni i służącej rozmnażaniu. W liczbie mnogiej mówi się o owocnikach. Istnieje duża różnorodność ich form, od dużych makroowocników po liczne mikroskopowe struktury.

Kształt i budowa owocników są zależne od gatunku. Najbardziej znane formy to makroowocniki z kapeluszem i trzonem (np. pieczarki, borowiki, muchomory), konkowe lub półkowe (brackets), kuliste (puffballs), miseczkowate (cup fungi) oraz różnorodne formy koralowe i crustowe. Budowa obejmuje hymenium, czyli warstwę zarodnikotwórczą. U podstawczaków (Basidiomycota) hymenium zawiera basidia i basidiospor, a u workowców (Ascomycota) asci i asciospory.

Rozwój owocników zwykle inicjuje grzybnia w odpowiedzi na sprzyjające warunki środowiskowe, takie jak odpowiednia wilgotność, temperatura i dostępność substratu. Primordia owocnikowe mogą rozwijać się powoli lub gwałtownie, zależnie od gatunku i środowiska. Istotne jest, że nie wszystkie gatunki tworzą widoczne owocniki; niektóre produkują zarodniki w bardzo ukrytych lub krótkotrwałych strukturach.

Znaczenie ekologiczne i użytkowe jest dwuznaczne. Owocniki odgrywają kluczową rolę w cyklu życiowym grzybów, włączając recykling cryptowych substancji i tworzenie więzi mykoryzowych. Wielu gatunków owocników jest jadalnych lub cenionych w przemyśle spożywczym (np. Agaricus bisporus, Pleurotus ostreatus) lub wykorzystuje się je w biotechnologii. Inne są toksyczne lub trujące (np. Amanita phalloides), dlatego identyfikacja i ostrożność są niezbędne.