nietauditdiensten

Niet-auditdiensten zijn diensten die een audit- of accountantskantoor levert aan een klant naast de statutaire controle van de financiële verslaggeving. Deze diensten omvatten vaak belastingadvies en -compliance, advies over interne controles en bedrijfsprocessen, IT-systemen en data-analyses, due diligence bij fusies en overnames, waarderingen en andere vormen van corporate finance, evenals administratieve dienstverlening zoals boekhouding of salarisadministratie in sommige gevallen. Het woord verwijst naar een breed scala aan ondersteunende activiteiten die inzicht kunnen geven in de bedrijfsvoering van de klant.

Hoewel niet-auditdiensten waardevol kunnen zijn doordat ze de klant helpen beter geïnformeerde besluiten te nemen, brengen ze ook risico’s met zich mee voor onafhankelijkheid. Een auditkantoor dat zowel de controle uitvoert als niet-auditdiensten verleent, kan in de ogen van derden en de toezichthouders in een afhankelijkheidsconflict komen. Om die reden bestaan er regels en governance-maatregelen die erop gericht zijn de onafhankelijkheid te waarborgen.

In veel rechtsgebieden is het vereist dat het auditcommittee of een toezichthouder vooraf goedkeuring verleent voor niet-auditdiensten aan de auditklant en dat er duidelijke grenzen worden gesteld aan welke diensten mogen worden geleverd en hoeveel de vergoeding mag bedragen. EU-wet- en nationale regels voor onafhankelijksheid, rotatie van auditpartners en transparante verslaglegging vormen het kader waarin niet-auditdiensten plaatsvinden. Naast wettelijke vereisten gelden vaak interne beleidsregels van de professionele beroepsorganisaties over scheiding van teams, aparte engagements en duidelijke schriftelijke opdrachten.

Praktisch gezien is een goede praktijk doorgaans een expliciete engagementbrief, duidelijke kostenafspraken, en periodieke evaluatie van mogelijke belangenconflicten, waarbij waar nodig advies wordt gevraagd aan een onafhankelijk tweede paar ogen.