netwerklimieten

Netwerklimieten zijn beperkingen die van toepassing zijn op het gebruik van een netwerk of netwerkdienst. Ze kunnen technisch van aard zijn, zoals een maximum van de doorgiftecapaciteit of het totale verbruik aan data, maar ook contractueel of beleidsmatig, zoals throttling, prioriteitsregels of service-level afspraken.

De belangrijkste typen netwerklimieten zijn: bandbreedtebeperking (maximale uploads en downloadsnelheid), datalimiet (totaal verbruik binnen een termijn), throttling (opzettelijke vertraging bij overschrijding), en quality of service per verkeer (QoS-regels die prioriteit geven aan bepaald verkeer). Daarnaast bestaan er fair-use-voorwaarden en throttling op basis van verbruik of tijdstip.

Om limieten af te dwingen worden mechanismen gebruikt zoals rate limiting (beperking van het verzonden verkeer), traffic shaping (controle van uitgaand verkeer voor een consistente stroom), policing (handhaving van toegestane niveaus) en token bucket of leaky bucket-algoritmes.

Netwerklimieten beïnvloeden de gebruikerservaring en bedrijfsmodellen. Beleidskaders zoals netneutraliteit vereisen transparantie en niet-discriminatoire behandeling van verkeer. Bij dataverbruik en privacy-implicaties kan het nodig zijn om aan te geven hoe en waarom beperkingen worden toegepast.

In thuisnetwerken, mobiele netwerken en datacenters komen netwerklimieten veel voor: consumentenabonnementen met datalimieten, mobiele providers die verbruik beperken bij congestie, en bedrijfsnetwerken die bandbreedte afstemmen op cruciale toepassingen.