naphoogteverdeling

Naphoogteverdeling is de statistische verdeling van de hoogte van de nap (pile) op een textieloppervlak. Bij textielsoorten met nap, zoals velvet (velours), pluche, fleece en sommige fleecestoffen, beïnvloedt de naphoogteverdeling hoe uniform het oppervlak is en hoe het materiaal visueel en tactiel presteert. Een variatie in naphoogte kan leiden tot onregelmatige glans, verschillen in kleurweergave bij wisselende belichting en variaties in het zicht- en voelbaar oppervlak.

De verdeling wordt vastgesteld met 3D-oppervlakteprofilering, laser- of optische topografie, of microscopische meetmethoden. Het resultaat is een dataset van naphoogten h over een oppervlak A. De statistische samenvatting omvat het gemiddelde μ, de mediaan, de modus, de standaarddeviatie σ en informatie over scheefheid (skewness) en kurtosis. Histogrammen of kernel-density schattingen laten de vorm van de kansdichtheidsfunctie van h zien.

Uniformiteit van naphoogte is een belangrijke kwaliteitsmaatregel. Grote variatie leidt tot duidelijke zicht- en voelbare verschillen in materiaal en glans. Fabrikanten streven naar een zo laag mogelijke σ en een beperkt bereik tussen de minimum- en maximumhoogten, afhankelijk van productiespecificaties. Veranderingen in de productie, zoals naptrimmen, scheren en afwerkingsprocessen, hebben direct invloed op de verdeling.

Toepassingen van naphoogteverdeling liggen vooral in kwaliteitscontrole van textielproductie, specificaties voor velours en fleece, en onderzoek naar oppervlakte-eigenschappen van textiel. Het begrip helpt producenten en onderzoekers te beoordelen hoe processtappen de zichtbare en tactiele eigenschappen van napstoffen beïnvloeden.