naamwoordloze

Naamwoordloze is een linguïstische term die in het Nederlands betekent “zonder naamwoord” of “zonder zelfstandig naamwoord”. Het adjectief wordt gebruikt om constructies te beschrijven die geen enkel zelfstandig naamwoord bevatten. In grammaticale analyses wordt naamwoordloze taal aangemerkt als zinsdelen of zinnen die functioneren zonder een nominale kern.

Toepassingsgebied en gebruik

Naamwoordloze bouwsels komen vooral voor in descriptieve grammatica en taalonderwijs. Ze kunnen verwijzen naar hele zinnen die geen onderwerp of object met een zelfstandig naamwoord bevatten, zoals sommige gebiedende wijs-zinnen of tussenwerpsels. Ook zinsdelen die geen nominale kop hebben, zoals bepaalde bijwoordelijke uitdrukkingen of werkwoordelijke gezegden zonder nominale voorzetting, kunnen als naamwoordloos worden beschreven. De term helpt onderzoekers en studenten onderscheid te maken tussen zinsdelen met en zonder een nounphrase als kern.

Relatie tot andere begrippen

De term staat in contrast met naamwoordelijke constructies, waarbij een zelfstandig naamwoord of een naamwoordelijke groep een centrale rol speelt (bijvoorbeeld bij naamwoordelijk gezegde). “Naamwoordloos” wordt dus vooral gebruikt om te markeren dat een bepaald deel van de zin of de hele zin geen nominale koppeling bevat. In onderwijssituaties worden naamwoordloze zinnen en zinsdelen vaak geanalyseerd om de rol van werkwoorden, bijwoorden en andere delen van spraak te verduidelijken.

Zie ook

Naamwoord, Naamwoordelijk gezegde, Zinsdeel, Zin.