myoelektrycznych

Myoelektryczne urządzenia to systemy, które wykorzystują sygnały elektryczne generowane przez mięśnie (EMG) do sterowania protezami kończyn. W protezach kończyn górnych sygnały EMG z mięśni resztkowych są rejestrowane przez elektrody na skórze lub implantowane, wzmacniane i analizowane, a następnie mapowane na ruchy protezy, takie jak zginanie, prostowanie, chwyty i obrót nadgarstka.

Zasada działania polega na przetwarzaniu sygnałów EMG przez układy elektroniczne i oprogramowanie, które rozpoznają zamiar ruchu użytkownika. Wykorzystuje się techniki klasyfikacji wzorców lub regresji, aby przekształcić sygnał EMG w polecenia sterujące aktuatorami protezy. W praktyce użytkownik wykonuje określony ruch mięśniowy, a system odpowiada odpowiednim ruchom protezy. Typowe układy oparte są na elektrodach powierzchniowych (sEMG) i często wymagają treningu oraz kalibracji, aby zapewnić stabilną kontrolę.

Historia i rozwój obejmuje początki w połowie XX wieku oraz znaczący postęp w ostatnich dekadach dzięki technikom pattern recognition i adaptacyjnemu sterowaniu. Nowoczesne protezy często wykorzystują także techniki chirurgiczne, takie jak Targeted Muscle Reinnervation (TMR), które poprawiają jakość sygnału poprzez przekierowanie nerwów do zdrowych mięśni.

Zalety myoelektrycznych protez to większa precyzja i naturalność ruchów w porównaniu z mechanicznymi systemami oraz możliwość wykonywania wielu różnych chwytów. Wyzwania to wymóg długotrwałego treningu, kalibracji, zmienność sygnałów EMG oraz koszty i utrzymanie urządzeń. Bezpieczeństwo obejmuje higienę elektrod i monitorowanie skóry.