mondbodem

De mondbodem is de buitenste laag van de maan. Er is geen significante atmosfeer, waardoor het oppervlak voortdurend wordt blootgesteld aan ruimtetemperaturen, kosmische straling en micrometeorieten. De bovenste laag bestaat voornamelijk uit regolith—los puin en stof die in miljarden jaren is opgebouwd door inslagen en ruimteweer.

Regolith ligt boven vast gesteente. Het onderliggende bedrock bestaat uit oudere anorthosiet in de hooglanden en basalt in de marevlaktes. De regolithdikte varieert van enkele meters in jonge maregebieden tot tientallen meters in oudere, door kraters aangetast regio's.

Het maanoppervlak kent twee hoofdtypes: maria, grote donkergrijze basaltvlaktes die zijn ontstaan door vroegere vulkanische activiteit; en hooglanden, oudere, sterk kraterige bedekkingen. Kraters variëren in grootte; het gebied bevat ook rilles, domes en andere sporen van geologische processen. In permanente schaduwgebieden bij de polen komt mogelijk waterijs voor.

Het bestuderen van de mondbodem levert inzichten over de geologische geschiedenis van de maan en is cruciaal voor toekomstige maanmissies. Apollo-sample terugkeer leverde materiaal voor analyse; moderne satellieten zoals de Lunar Reconnaissance Orbiter verzamelen topografische en compositiegegevens. In-situ resource utilization (ISRU) op basis van ijs en regolith kan toekomstige operaties ondersteunen.