luchtsballonnen

Luchtsballonnen is een verzamelnaam voor ballonnen die lichter zijn dan de lucht en die zich kunnen optillen door een verschil in dichtheid. Dit wordt bereikt door ofwel het opwarmen van de lucht in de ballon, of door het vullen met een lichter-dan-lucht gas zoals helium of waterstof. Het toestel bestaat uit een mantel, een brander die meestal propaan verwarmt om de lucht in de mantel op te warmen (hete-luchtballon), en een mand waarin de piloot en passagiers staan.

Geschiedenis: De eerste succesvolle bemande vlucht vond in 1783 plaats met een Montgolfier-hot luchtballon; kort daarna toonden gasballons van Charles aan dat langere vluchten mogelijk waren.

Technische werking: Buoyantie ontstaat doordat de totale dichtheid van de ballon en inhoud lager is dan die van de omringende lucht. Voor hoogtecontrole kan de piloot lucht in de mantel toevoegen of verwijderen; bij hete-luchtballons wordt de temperatuur ingesteld via de brander.

Typen en toepassingen: Hete-luchtballonnen worden vooral voor recreatieve vluchten gebruikt, gasballonnen voor langere reizen of wetenschappelijke vluchten, en er bestaan ook reclameballonnen op lage hoogte en weerballonnen voor meteorologie.

Veiligheid en regelgeving: Vluchten vereisen weersbeoordeling, luchtruim-toestemming, vergunningen en getrainde piloten. Materiaalinspecties, brandstofbeheer en noodprocedures zijn standaard. Risico’s zijn brandgevaar, harde landing en weersverslechtering.