liczebnik

Liczebnik to część mowy w języku polskim oznaczająca liczby, ilość lub kolejność. Służy do określania liczby przed rzeczownikiem lub może występować samodzielnie w wyrażeniach liczbowych. W polszczyźnie wyróżnia się kilka podstawowych grup: liczebniki kardynalne (główne), które odpowiadają na pytanie „ile” (np. jeden, dwa, trzy); liczebniki porządkowe, które wskazują kolejność (np. pierwszy, drugi, trzeci); liczebniki ułamkowe, wyrażające podział na części (np. pół, ćwierć, trzy czwarte); oraz liczebniki zbiorowe, używane z grupami osób lub rzeczy (np. dwoje, troje, czworo).

Pod względem morfologicznym liczebniki odmieniają się przez przypadki i liczby, a także dostosowują formę do rodzaju rzeczownika, z którym występują. Liczebniki kardynalne najczęściej odmieniają się jak przymiotniki; liczebniki porządkowe zgadzają się z rzeczownikiem w rodzaju, liczbie i przypadku, a liczebniki zbiorowe posiadają własne formy deklinacyjne. W niektórych konstrukcjach liczebniki mogą funkcjonować jako samodzielne zaimki lub pełnić funkcję określników.

Liczebniki wywodzą się od polskiego słowa liczba, które oznacza liczbę albo ilość. W języku polskim stanowią kluczową część systemu liczbowego i występują w wielu złożonych formach liczebnikowych, w tym w połączeniach z liczbami głównymi i częściami całości.

Zobacz także: liczebniki kardynalne, liczebniki porządkowe, liczbebniki zbiorowe, liczebniki ułamkowe.