kunsthistoricus

Een kunsthistoricus is een professional die kunst en visuele cultuur vanuit een historisch perspectief bestudeert. Het woord verwijst naar iemand die werken uit de schilderkunst, beeldhouwkunst, architectuur en verwante disciplines analyseert, evenals beeldvorming in fotografie, film en digitale media. Kunsthistorici onderzoeken iconografie, stijlontwikkeling, patronage en de maatschappelijke en politieke context waarin kunst tot stand kwam en werd ontvangen.

Kunsthistorici werken in musea, universiteiten, archieven en erfgoedinstellingen, maar ook bij veilinghuizen, galerijen en onderzoeksinstellingen. Hun taken variëren van onderzoeks- en publicatiewerk tot curatorschap, het samenstellen van tentoonstellingen, het beschrijven en catalogiseren van collecties, en provenance-onderzoek naar eigendomsgeschiedenis. Ze leveren vaak advies over restauratie en conservering en dragen bij aan educatieve programma's.

De meeste kunsthistorici hebben een universitaire opleiding in kunstgeschiedenis of kunstwetenschappen, vaak met specialisaties zoals iconografie, museologie of restauratie. Voor onderzoeks- en universitaire posities is doorgaans een master- of doctoraat vereist. Vaardigheden zoals kritisch lezen, brononderzoek, talenkennis en schriftelijke communicatie zijn van belang.

Als vakgebied draagt de kunstgeschiedenis bij aan het begrip van cultureel erfgoed en de publieke presentatie ervan. De discipline balanceert interpretatie met brononderzoek en heeft een internationaal netwerk van samenwerking en publicatie.