kortetermijnkosten

Kortetermijnkosten verwijzen naar de kosten die een onderneming maakt in een korte termijn, een periode waarin ten minste één input als vast wordt beschouwd. In deze termijn kunnen kosten niet volledig afgestemd worden op de output en bestaan ze uit vaste kosten en variabele kosten.

Vaste kosten zijn kosten die onveranderd blijven bij veranderingen in de productie op korte termijn. Voorbeelden zijn huur, afschrijvingen van gebouwen en apparatuur, en salarissen van vast personeel. Variabele kosten daarentegen variëren mee met de productieomvang, zoals grondstoffen, directe arbeid en energiekosten die direct gekoppeld zijn aan het aantal geproduceerde eenheden.

De totale kosten C(Q) op korte termijn bestaan uit de som van vaste en variabele kosten: C(Q) = F + V(Q), waarbij Q de geproduceerde hoeveelheid is. Gemiddelde kosten, zoals de gemiddelde vaste kosten AFC = F/Q, gemiddelde variabele kosten AVC = V(Q)/Q en gemiddelde totale kosten ATC = C(Q)/Q, deviërend naargelang de productie. De marginale kosten MC(Q) zijn de extra kosten van het produceren van één extra eenheid en spelen een centrale rol bij beslissingen. In de meeste productieprocessen stijgen de marginale kosten naarmate de output toeneemt door afnemende meeropbrengsten.

In de korte termijn is de belangrijkste managementbeslissing of een bedrijf moet blijven produceren bij een gegeven prijs P. Een vuistregel is dat produceren zinvol is zolang P ≥ AVC; bij P < AVC moeten de operationele activiteiten worden gestaakt op korte termijn. Als P tussen AVC en ATC ligt, maakt het bedrijf verlies maar kan het blijven produceren om vaste kosten te dekken.

In de lange termijn zijn alle inputs variabel, waardoor vaste kosten verdwijnen en de kostenstructuur volledig verandert.