kapsowanie

Kapsowanie (ang. encapsulation) jest koncepcją w programowaniu zorientowanym na obiekty, która polega na łączeniu danych z operacjami na nich i ukrywaniu szczegółów implementacyjnych. Obiekty udostępniają jedynie wyraźnie zdefiniowany interfejs publiczny, a stan wewnętrzny jest chroniony przed bezpośrednimi odwołaniami z zewnątrz.

Mechanizm kapsowania opiera się na pojęciach takich jak enkapsulacja danych, modyfikatory dostępu (private, protected, public), abstrakcja i interfejsy. Dane są zazwyczaj przechowywane jako pola prywatne lub chronione i dostępne poprzez metody publiczne (gettery i settery) lub operacje zdefiniowane wewnątrz klasy. Dzięki temu implementacja może być zmieniana bez wpływu na klientów, którzy używają interfejsu.

Korzyści obejmują zwiększenie modularności, łatwiejszą konserwację, testowalność i bezpieczeństwo danych, ponieważ detale implementacji są ukryte. Kapsowanie umożliwia też wymianę lub rozbudowę komponentów bez szerokiej rewizji zależności. Z drugiej strony nadmierne kapsowanie lub złożone warstwy pośredniczące mogą prowadzić do większej złożoności kodu, a w niektórych przypadkach obniżać wydajność lub utrudniać bezpośrednią optymalizację.

Mimo to kapsowanie ma zastosowania także poza programowaniem. W farmacji i ochronie zdrowia kapsułkowanie odnosi się do zamykania substancji w kapsułkach, a w materiałoznawstwie do mikroenkapsulacji, w której cząstki są otoczone materiałem ochronnym. W kontekście informatycznym termin kapsowanie bywa używany zamiennie z enkapsulacją; praktyka realizowana jest za pomocą mechanizmów języka i projektowych wzorców.