kamerastabilisering

Kamerastabilisering is een verzamelnaam voor technieken die ongewenste beweging van de camera helpen te compenseren, met als doel scherpere foto's en vloeiendere video. Het is bedoeld om trillingen, lopen en andere bewegingen te verminderen die beeldvervorming of jitter veroorzaken, zonder dat de fotograaf of filmmaker extreem stil hoeft te staan.

Er bestaan verschillende benaderingen. Optische beeldstabilisatie (OIS) verplaatst of scant optische elementen in de lens om de beweging tegen te gaan. In-body of sensorverschuivingstabilisatie (IBIS) verplaatst de beeldsensor of het hele sensorgeheel om beweging te compenseren. Elektronische of digitale beeldstabilisatie (EIS) verwerkt beelden achteraf of tijdens opname en cropt het beeld om beweging te neutraliseren. Een veelgebruikte oplossing is een drieassige mechanische gimbal met motoren die de camera continu recht houdt, vaak gebruikt in professionele videografie en drones. Moderne systemen combineren soms meerdere technieken, bijvoorbeeld OIS in de lens en IBIS in de camera voor betere stabilisatie.

Toepassingsgebieden zijn smartphones, systeem- en spiegelreflexcamera's, videocamera's, drones en actioncams. Voordelen zijn minder onscherpte en een meer filmische beweging. Nadelen kunnen bestaan uit extra gewicht en stroomverbruik, en soms Cropping of artefacten bij EIS. De ontwikkeling van kamerastabilisering heeft geleid tot vrijwel standaard OIS of IBIS in veel moderne apparaten, terwijl professionals vaak kiezen voor losse gimbals voor maximale controle en soepelheid.