intensiteitsdaling

Intensiteitsdaling is de afname van de intensiteit van een fysische grootheid als deze zich voortplant door een medium of door de lege ruimte. Veelvoorkomend zijn dalingen in straling, geluid of signalen, waarbij de intensiteit met afstand of door materiaal verandert.

De daling ontstaat door mechanismen zoals absorptie (energie wordt door het medium opgenomen), verstrooiing (de straling verspreidt zich uit de oorspronkelijke richting), reflectie en geometrische verspreiding (bij een puntbron neemt de intensiteit af met afstand).

Wiskundig worden verschillende modellen gebruikt. Voor optische straling geldt vaak de Beer-Lambert wet: I = I0 e^{-αx}, waarbij α de absorptiecoëfficiënt is en x de doordekte afstand. In vrije ruimte volgt de intensiteit ongeveer de inversie-kwadraatwet: I ∝ 1/r^2. In geleide media zoals kabels en vezels kan de daling eveneens exponentieel zijn: I(x) = I0 e^{-αx}.

Metingen van intensiteitsdaling gebeuren in eenheden zoals W/m^2 of in geluidniveaus (decibel). In telecommunicatie en elektronica wordt daling vaak uitgedrukt in decibel per lengte-eenheid.

Toepassingen zijn onder meer het ontwerp van verlichting en displays, optische vezels, akoestiek in ruimten, medische beeldvorming en stralingsbescherming.

Voorbeelden: zonlicht dat afneemt door waterlagen; geluid dat in een ruimte in intensiteit afneemt met afstand; straling die in weefsels of lucht aan intensiteit verliest.

Zie ook: attenuatie, Beer-Lambert-wet, inverse-kwadratenwet, signaalverlies.