inleiding

Een inleiding is het openingsgedeelte van een tekst waarin het onderwerp, het doel en de context worden geïntroduceerd. Het dient de lezer een duidelijk beeld te geven van wat volgt en waarom het onderwerp relevant is. Het concept is wijd verbreid in Nederlandse teksten, waaronder boeken, artikelen, rapporten, proefschriften en toespraken. Een onderscheid wordt vaak gemaakt met het voorwoord, dat een persoonlijke noot of dankwoord bevat, en met de samenvatting of abstract, die de kernpunten van het werk samenvatten.

In academische schrijfwerk fungeert de inleiding als startpunt voor het hoofdonderzoek. Hij bevat doorgaans de probleemstelling of onderzoeksvraag, de doelstelling en relevantie, de afbakening van het onderwerp, een kort overzicht van de methode, en een korte beschrijving van de opbouw van het document. Soms wordt hiermee verwezen naar relevante literatuur en theoretische achtergrond om de context te schetsen. In niet-academische teksten kan de inleiding het onderwerp introduceren, een korte context bieden, een probleemstelling formuleren en aangeven wat de lezer kan verwachten in de rest van de tekst. In de journalistiek kan de inleiding overeenkomen met de lead, die de belangrijkste feiten samenvat en de aandacht trekt.

Schrijfkenmerken: helder en beknopt, voorkom onnodig jargon, presenteer de aanleiding en de relevantie, formuleer de hoofdvraag of doelstelling, geef eventueel de methode op hoofdlijnen en eindig met een korte structuurvermelding zodat de lezer weet wat volgt. Houd rekening met de lengte van de hele tekst en pas de inleiding aan aan de gewenste diepte en het doelpubliek.