infinitiefgebiedende

Infinitiefgebiedende is een term die voorkomt in sommige theoretische discussies over grammaticale categorieën en verwijst naar een hypothetisch type niet-finite werkwoordsvorm. De term is samengesteld uit infinitief en gebiedende wijs, en duidt op een vorm die kenmerken van zowel het infinitief als de imperatieve modus kan dragen. In gevestigde grammatica’s is de term niet algemeen gangbaar.

Doel en kenmerken: Een infinitiefgebiedende vorm zou in niet-finite clausen een directive of scope-kennende functie kunnen dragen, bijvoorbeeld door aan te geven welk domein (tijd, ruimte of onderwerp) relevant is voor de handeling. Het idee is vooral relevant in typologisch onderzoek en bij constructie van nieuwe talen (conlangs) waar non-finite clausen ingewikkelde modaliteit of imperatieve functionaliteit vertonen.

Syntactische valentie: In theorie kan zo'n vorm hetzelfde onderwerp of een impliciete agent hebben als het infinitief, terwijl het imperatieve kracht uitdrukt. Semantisch kan het de intentie van de spreker versterken of benadrukken dat de handeling beperkt is tot een bepaald domein.

Beschikbaarheid en debat: De term infinitiefgebiedende komt voor in niche-discussies en is controversieel vanwege het gebrek aan brede attestatie in natuurlijke talen. Voor sommigen biedt het een handig raamwerk om bepaalde niet-finite constructies te vergelijken, maar anderen geven de voorkeur aan termen zoals infinitief met modaliteit of imperatieve inflecties.

Zie ook: infinitief, gebiedende wijs, niet-finite clausules, linguistische typologie, conlangs.