hoogcontrast

Hoogcontrast verwijst naar ontwerp en weergave met grote verschillen in helderheid en kleur om de leesbaarheid en zichtbaarheid te maximaliseren. Het begrip wordt toegepast in tekst- en achtergrondcombinaties, maar ook in kleuren van knoppen, pictogrammen, grafieken en signage. Doel is om informatie duidelijk over te brengen onder verschillende omstandigheden en voor mensen met verminderd zicht.

In normen en metingen draait hoogcontrast vaak om contrastverhoudingen. Voor digitale tekst bevelen de meeste toegankelijkheidsrichtlijnen een contrastverhouding aan van minimaal 4,5:1 tussen tekst en achtergrond voor normaal gewicht tekst, en minimaal 3:1 voor grotere of vettere tekst. Tests kunnen worden uitgevoerd met hulpmiddelen zoals contrastcheckers die luminantie en kleurwaarde vergelijken. Naast luminantie kan ook kleurwaarneming, tekensymboliek en tekstuele labels een rol spelen in effectieve communicatie.

Toepassingen van hoogcontrast zijn wijdverbreid: web- en app-ontwerp, drukwerk, mensenstromen- en bewegwijzering, onderwijs- en medische materialen. Veel besturingssystemen bieden een hoogcontrastmodus of -thema om alle elementen met sterk verhoogd contrast weer te geven. Ontwerpers kiezen vaak radicaal contrast voor belangrijke elementen terwijl ze de algehele esthetiek of merkwaarde in ogenschouw nemen.

Praktische overwegingen omvatten het kiezen van kleuren met voldoende luminantieverschil, het gebruik van duidelijke typografie en voldoende tekstuele cues naast kleur. Hoewel hoogcontrast de toegankelijkheid aanzienlijk kan verbeteren, kan het aesthetic en nuance beperken; bovendien blijft kleurcodering alleen problematisch voor sommige vormen van kleurenblindheid. Zie ook toegankelijkheid, WCAG en contrastverhouding.