hiperpolaryzuj

Hiperpolaryzacja (hiperpolaryzacja błonowa) to proces, w którym potencjał błonowy komórki staje się bardziej ujemny niż w stanie spoczynku. W neuronach i wielu innych typach komórek oznacza to obniżenie zdolności do generowania kolejnych impulsów elektrycznych, ponieważ headerow potencjału potrzebuje większych bodźców, aby osiągnąć próg pobudzenia. Hiperpolaryzacja często następuje po szybkim czasie repolaryzacji podczas generowania impulsu, a także w wyniku działania bodźców hamujących.

Mechanizm hiperpolaryzacji najczęściej wiąże się z przepływem jonów. W neuronach otwierają się kanały potasowe, co powoduje wypływ jonów K+ na zewnątrz komórki i obniżenie potencjału błonowego. Czasem nasila się napływ jonów chlorowych (Cl-) przez receptory hamujące, takie jak GABA-A i receptory dla glycyny, co również prowadzi do hiperpolaryzacji. Dzięki temu komórka staje się mniej pobudliwa i trudniej wywoła kolejny impuls.

Znaczenie fizjologiczne hiperpolaryzacji obejmuje hamowanie nadmiernej aktywności neuronów, stabilizację stanu spoczynkowego i synchronizację sieci neuronalnych. W układzie nerwowym hiperpolaryzacja jest podstawą postsynaptycznych potencjałów hamujących (IPSP). Poza układem nerwowym hiperpolaryzacja występuje także w mięśniach i sercu, gdzie wpływa na rytm i czas refrakcji komórek.

W polskim języku naukowym używa się głównie rzeczownika hiperpolaryzacja; forma czasownika hiperpolaryzuj występuje jako tryb rozkazujący. Hiperpolaryzacja różni się od depolaryzacji, która prowadzi do wzrostu potencjału błonowego i pobudzenia komórki.