herstadiëring

Herstadiëring is de medische herbeoordeling van de omvang van een ziekte, meestal kanker, nadat behandeling is ondergaan of bij verdenking op recidive. Het doel is om de actuele ziekte-status vast te stellen en behandelbeslissingen te sturen.

Etymologie: afgeleid van her- (opnieuw) en stadiëring (bepaling van stadium volgens de TNM-classificatie). Het verschilt van initiële stadiëring die bij de diagnose plaatsvindt; herstadiëring wordt toegepast tijdens het ziekteverloop.

Indicaties: vermoeden van recidive of progressie; evaluatie na neoadjuvante of adjuvante therapie; follow-up volgens protocollen; pre-operatieve planning bij salvagetherapie.

Procedures en data: beeldvorming zoals CT, MRI en PET-CT; endoscopie of biopsie indien nodig; laboratoriumtumormarkers; klinische beoordeling, TNM-status; toewijzing van het huidige stadium volgens stadiëring.

Invloed op behandeling: restadiëring kan leiden tot aanpassing van lokale behandeling (chirurgie, radiotherapie) of systemische therapie; prognostische informatie voor het vervolg.

Beperkingen: onnauwkeurigheden door beeldvorming, valse positieven/negatieven, stralingsbelasting, kosten; afhankelijk van tumortype en richtlijnen; behoefte aan multidisciplinaire evaluatie.

Zie ook: stadiëring, TNM-classificatie, tumorbiomarkers, follow-up.