handschriftkenmerken

Handschriftkenmerken zijn de kenmerkende eigenschappen van handschrift die gebruikt worden om stijl, herkomst of ouderdom van een geschreven stuk te beschrijven en te vergelijken, en om authenticiteit te beoordelen.

Belangrijke categorieën van kenmerken zijn: lettervormen (vorm en hoogte van hoofdletters en kleine letters), de slant van de letters, ligaturen en verbindingen tussen letters, de afstand tussen letters en woorden, de regelafstand en inktdruk, evenals de uitvoering van punten op i’s en j’s en diacrieten. Ook de vloeiendheid en consistentie van schrijfbwegingen geven aanwijzingen.

Toepassingen liggen in paleografie en diplomatie (het dateren en situeren van documenten), in forensische documentanalyse bij authenticiteits- en herkomstonderzoek, en in moderne handschriftherkenningssystemen.

Variatie tussen individuen is groot; processen zoals leeftijd, opleiding en schrijfinstrument beïnvloeden het handschrift. De gebruikte taal en orthografie, de schrijfsnelheid en de schrijfrichting spelen ook een rol. Daarom beschrijven onderzoekers kenmerken vaak in meerdere categorieën en met contextuele aantekeningen.

Bij onderzoek worden kenmerken systematisch beschreven en vergeleken, vaak met behulp van codering en classificatie. Digitale beeldanalyse en handschriftherkenningstechnologieën ondersteunen hedendaagse studies en forensische evaluaties.