grondontvangstations

Grondontvangstations zijn faciliteiten op aarde die signalen van ruimtevaartuigen, satellieten of andere ruimteobjecten ontvangen en waar mogelijk ook communiceren met deze ruimteobjecten. Ze vormen een essentieel onderdeel van ruimtelcommunicatie en ondersteunen telemetrie, tracking en bediening (TT&C) evenals de downlink van operationele en wetenschappelijke data. Grondontvangstations variëren van kleine lokale installaties tot grote netwerken met meerdere antennes, die samen zorgen voor contact met ruimteobjecten wanneer die passeren.

Afhankelijk van de doelstelling bestaan verschillende typen: satellietgrondstations voor laag- tot medium- en geostationaire satellieten, deep-space-netwerken voor communicatie met ruimtevaartuigen buiten de baan om de Aarde, en gespecialiseerde stations voor meteorologie of aardobservatie. Grote systemen bestaan uit meerdere locaties die elkaar aanvullen zodat de satelliet bij elke passage kan worden gevolgd.

Belangrijke componenten zijn onder meer antennes (vaak parabolische schotels of antenne-arrays), radiofrontends, downconverters, receivers en digitizers, data-acquisitie- en verwerkingssysteem, opslag en netwerkinfrastructuur. Daarnaast zijn er doordachte operationele processen: planning van contactmomenten, kennis van het linkbudget, nauwkeurige tijdsynchronisatie en beveiligde uplink- en downlink-commando's. Verder vereist de werking vaak klimaatbeheersing, stroomvoorziening en ruisvrije omgevingen.

Grondontvangstations staan wereldwijd in verbinding met grotere netwerken zoals NASA’s Deep Space Network en ESA’s ESTRACK, en ook met commerciële ruimtetoepassingen. Zij zijn cruciaal voor missie-ondersteuning, dataproducten en real-time ruimtelogistieke services, maar ondervinden uitdagingen zoals blootstelling aan weersomstandigheden, regulatieve spectrumtoewijzing en storingen.