gliceryna

Gliceryna, znana również jako glicerol (glicerol, glycerin), to prosty poliol o wzorze chemicznym C3H8O3. Należy do trójwodorotlenowych alkoholi, ponieważ zawiera trzy grupy hydroksylowe. Właściwości fizyczne: bezbarwna, lepka ciecz o słodkawym smaku, higroskopijna i całkowicie mieszalna z wodą oraz z wieloma rozpuszczalnikami organicznymi. Gliceryna jest chemicznie stabilna i ma wysoką lepkość w temperaturze pokojowej.

Produkcja i występowanie: w przemyśle powstaje głównie jako produkt uboczny produkcji biopaliw (biodiesla) oraz podczas trawienia tłuszczów i olejów w procesach saponifikacji i hydrolizy. Może być także wytwarzana w wyniku transesterifikacji triglicerydów. Gliceryna występuje naturalnie w wielu tłuszczach.

Zastosowania: szeroko stosowana w farmaceutykach i kosmetykach jako humektant, rozpuszczalnik i emolient. W przemyśle spożywczym pełni funkcję humektantu, słodzika o łagodnym posmaku i środka zmiękczającego; oznaczana w UE jako dodatek spożywczy E422. W medycynie używana jako składnik syropów, preparatów do inhalacji, a także w postaci czystej jako środek przeczyszczający lub lek osmotyczny. W badaniach naukowych służy jako krioprotektant i nośnik substancji chemicznych; stosowana także jako płyn chłodniczy niepalny w pewnych aplikacjach.

Bezpieczeństwo i środowisko: gliceryna charakteryzuje się niską toksycznością błyskawiczną i jest ogólnie uznawana za bezpieczną do stosowania w przemyśle spożywczym i farmaceutycznym. W wysokich dawkach może powodować działania przeczyszczające; jest higroskopijna, co wpływa na przechowywanie. Rozkłada się biologicznie i ulega biodegradacji, raczej nie stanowiąc zagrożenia dla środowiska przy odpowiednim gospodarowaniu.