gewichtingsprocedures

Gewichtingsprocedures verwijzen naar methoden om gewichten aan waarnemingen toe te kennen zodat de steekproef representatief is voor de doelgroep of populatie. Gewichten corrigeren voor verschillen in selectieprobabiliteit en voor niet-respons. Ze worden vaak gebruikt om schattingen van populatieparameters (zoals gemiddelden en totalen) te verbeteren.

Typische onderdelen en methoden

Ontwerpgewichten zijn vaak het omgekeerde van de selectieprobabiliteiten (1/p). Naargelang er niet-respons is, worden gewichten aangepast zodat de responsgroepen beter overeenkomen met de verdeling in de populatie. Calibratie en rake-technieken (iteratief proportionele afstemming) brengen de gewichten in overeenstemming met bekende populatietotalen of marges (bijv. leeftijd, geslacht, regio). Gewichten kunnen genormaliseerd worden zodat de som van de gewichten overeenkomt met het gewenste totaal. Er bestaan ook regressie- of propensity-score gewichtsmethoden die complexe verschillen tussen responders en non-responders proberen te modelleren.

Voordelen en overwegingen

Gewichtingsprocedures kunnen systematische biases door ongelijkmatige respons of sampling corrigeren en de generaliseerbaarheid vergroten. Ze kunnen de nauwkeurigheid verbeteren, maar tegelijk de variantie van schattingen verhogen. Daarom worden vaak gewichtsgewassen en mogelijk gewichtstrimming toegepast om extreme gewichten te beperken. Diagnose van gewichtsdistributie en sensitiviteitsanalyses zijn gebruikelijk.

Toepassingsgebieden en software

Veelvuldig gebruikt in sociaal-wetenschappelijk onderzoek, epidemiologie en marktonderzoek. Implementaties bestaan in statistische pakketten zoals R (pakket survey, srvyr), SAS (PROC SURVEYMEANS/PROC SURVEYREG) en SPSS. Het juiste gebruik vereist goede kennis van de steekproefontwerp en beschikbare auxiliary variables.