frustreeren

Frustreeren is een Nederlands werkwoord met de betekenis: iemand of iets frustreren, hinderen of teleurstellen, zodat een gewenste uitkomst niet of niet snel wordt bereikt. Het woord kan verwijzen naar zowel psychologische irritatie als praktische belemmeringen. In gesprekken en teksten wordt het vaak gebruikt in zakelijke, onderwijs- en sociale contexten.

Grammaticaal is frustreeren een transitief werkwoord; het vereist doorgaans een direct object, zoals een persoon of een doel. Een voorbeeldzin is: Het frustreert me dat de planning voortdurend verandert.

Etymologie en varianten: De term is ontleend aan het Engelse frustrate, dat op zijn beurt teruggaat op het Latijnse frustratus of frustrare, met de betekenis tevergeefs of teleurstellen. In het Nederlands is frustreren verwant aan frustratie, het zelfstandig naamwoord. Verwante woorden zijn teleurstellen en belemmeren.